مد و فشن

مد

1. خواستگاه: فرهنگ مد در اواخر دهه 1950 در لندن شکل گرفت و در دهه 1960 به اوج خود رسید. این زیر فرهنگ با سبک، موسیقی و سبک زندگی خاصی مشخص می‌شود. اصطلاح “مد” از “مدرنیسم” گرفته شده است که نشان‌دهنده تمایل جوانان به مدرنیته و شکستن هنجارهای سنتی است.

2. فشن:

   • لباس: مدها به خاطر لباس‌های تنگ و دوخته شده خود شناخته می‌شدند. اقلام کلیدی شامل کت و شلوارهای باریک، پیراهن‌های دکمه‌دار و کراوات‌های باریک برای مردان بود، در حالی که زنان معمولاً از دامن‌های مینی، پیراهن‌های شیفت و الگوهای جسورانه استفاده می‌کردند. استفاده از رنگ‌های زنده و طراحی‌های هندسی نیز رایج بود.
   • کفش: کفش‌ها بخش مهمی از ظاهر مد بودند و بوت‌های صحرایی، کفش‌های لوفری و بروگ‌ها از انتخاب‌های محبوب بودند. “بوت چلسی” نیز به نماد سبک مد تبدیل شد.
   • لوازم جانبی: مدها معمولاً با اقلامی مانند پارکا، عینک آفتابی و شال گردن تزئین می‌شدند. استفاده از اسکوترها، به ویژه وسپا و لمبرتا، به نماد سبک زندگی مد تبدیل شد.

3. موسیقی: زیر فرهنگ مد به شدت با ژانرهای موسیقی مانند جاز، R&B و بعداً راک بریتانیایی مرتبط شد. گروه‌هایی مانند The Who و The Small Faces نمادهای این جنبش بودند و موسیقی نقش مهمی در شکل‌گیری فشن و هویت مدها ایفا کرد.

4. تأثیر فرهنگی: جنبش مد نه تنها بر فشن بلکه بر هنر، طراحی و فرهنگ جوانان تأثیر گذاشت. این جنبش نمایانگر تغییر به سمت فردگرایی و ابراز خود بود و هنجارهای اجتماعی آن زمان را به چالش کشید.

فشن در جهان

1. تأثیر جهانی: فشن یک زبان جهانی است که مرزها را درنوردیده است. فرهنگ‌های مختلف سبک‌های منحصر به فرد خود را دارند که تحت تأثیر تاریخ، جغرافیا و هنجارهای اجتماعی قرار دارند. لباس‌های سنتی مانند کیمونو در ژاپن، ساری در هند و داشیکی در غرب آفریقا، تنوع غنی فشن جهانی را منعکس می‌کنند.

2. روندهای فشن: اغلب با منابع مختلفی مانند سبک خیابانی، تأثیر سلبریتی‌ها و رسانه‌های اجتماعی ظهور می‌کنند. ظهور فشن سریع (Fast Fashion) روندها را در دسترس‌تر کرده است، اما همچنین نگرانی‌هایی درباره پایداری و شیوه‌های اخلاقی در صنعت فشن به وجود آورده است.

3. پیشرفت‌های فناوری: صنعت فشن فناوری را پذیرفته و منجر به نوآوری‌هایی مانند چاپ سه‌بعدی، نمایش‌های مد مجازی و پارچه‌های هوشمند شده است. این پیشرفت‌ها نحوه ایجاد، بازاریابی و مصرف فشن را تغییر می‌دهند.

4. پایداری: در سال‌های اخیر، آگاهی از تأثیرات زیست‌محیطی فشن افزایش یافته است. جنبش‌های فشن پایدار به استفاده از مواد دوستدار محیط زیست، شیوه‌های کار اخلاقی و تغییر به سمت فشن دایره‌ای (Circular Fashion) که در آن لباس‌ها برای ماندگاری و قابلیت بازیافت طراحی می‌شوند، تأکید دارند.

5. فشن و هویت: فشن نقش مهمی در ابراز خود و هویت ایفا می‌کند. این امکان را به افراد می‌دهد تا شخصیت، باورها و وضعیت اجتماعی خود را بیان کنند. نحوه لباس پوشیدن افراد می‌تواند منعکس‌کننده پیشینه فرهنگی، انتخاب‌های سبک زندگی و حتی دیدگاه‌های سیاسی آن‌ها باشد.

6. آینده فشن: آینده فشن احتمالاً تحت تأثیر بحث‌های جاری درباره پایداری، یکپارچگی و ادغام شدن با فناوری شکل خواهد گرفت. با پیشرفت جامعه، شیوه‌های ابراز خود از طریق لباس و سبک نیز تغییر خواهد کرد.

فشن ایتالیا

فشن ایتالیایی به خاطر ظرافت، دستی  بودن و نوآوری‌اش شناخته شده ، اما همچنین دارای برخی معیارهای جالب و غیرمعمول است که آن را از سایر فرهنگ‌های فشن متمایز می‌کند. در اینجا به برخی از جنبه‌های جالب معیارهای فشن ایتالیایی اشاره می‌کنیم:

1. زیبایی‌شناسی زندگی شیرین (La Dolce Vita)

• مفهوم “لا دولچه ویتا” (زندگی شیرین) بر فشن ایتالیایی تأثیر می‌گذارد و بر سبک زندگی لوکس، لذت و زیبایی تأکید می‌کند. این زیبایی‌شناسی افراد را تشویق می‌کند تا به گونه‌ای لباس بپوشند که نشان‌دهنده لذت و ظرافت باشد و معمولاً شامل رنگ‌های زنده و الگوهای جسورانه است.

2. تأکید بر دوخت و تناسب

• فشن ایتالیایی بر دوخت و تناسب تأکید زیادی دارد. برچسب “ساخته شده در ایتالیا” با صنایع دستی با کیفیت بالا مترادف است و بسیاری از طراحان ایتالیایی به دوخت سفارشی اهمیت می‌دهند. این توجه به جزئیات به این معناست که لباس‌ها معمولاً به گونه‌ای طراحی می‌شوند که بدن را صاف‌تر کند و ظاهر لباس پوشیده را تقویت کند.

3. میراث فرهنگی و تأثیرات منطقه‌ای

• فشن ایتالیایی به شدت به میراث فرهنگی غنی کشور وابسته است. مناطق مختلف دارای سبک‌ها و تأثیرات خاص خود هستند. به عنوان مثال، میلان به خاطر طراحی‌های مدرن و شیک خود شناخته می‌شود، در حالی که فلورانس به خاطر صنایع دستی هنری و کالاهای چرمی مشهور است. این تنوع منطقه‌ای طعم منحصر به فردی به فشن ایتالیایی می‌بخشد.

4. فشن به عنوان یک شکل هنر

• در ایتالیا، فشن اغلب به عنوان یک شکل هنر دیده می‌شود نه فقط لباس. طراحانی مانند جورجیو آرمانی و والنتینو مجموعه‌هایی خلق می‌کنند که داستانی را روایت می‌کند یا پیامی را منتقل می‌کند و مرزهای بین فشن و هنر زیبا را محو می‌کند. نمایش‌های فشن در ایتالیا معمولاً تئاتری هستند و شامل دکورهای پیچیده و اجراهای هنری می‌شوند.

5. اهمیت لوازم جانبی

• لوازم جانبی نقش حیاتی در فشن ایتالیایی دارند. یک لوازم جانبی به خوبی انتخاب شده می‌تواند یک لباس را از حالت عادی به حالت فوق‌العاده تبدیل کند. طراحان ایتالیایی به خاطر کیف‌های دستی، کفش‌ها و جواهرات بی‌نظیر خود شناخته می‌شوند و معمولاً از مواد لوکس و طراحی‌های پیچیده استفاده می‌کنند. مفهوم “هرچه کمتر، بیشتر است”(“less is more”) معمولاً اعمال می‌شود، جایی که یک قطعه بیانیه‌ای می‌تواند کل ظاهر را تعریف کند.

6. روندهای فصلی در مقابل جاودانگی

• در حالی که فشن ایتالیایی روندهای فصلی را در آغوش می‌گیرد، تأکید زیادی بر جاودانگی و سبک‌های کلاسیک دارد. بسیاری از طراحان ایتالیایی قطعاتی خلق می‌کنند که قرار است فراتر از یک فصل دوام بیاورند و بر کیفیت و چندمنظوره بودن تمرکز دارند. این رویکرد مصرف‌کنندگان را تشویق می‌کند تا در لباس‌های پایه‌ای سرمایه‌گذاری کنند که می‌توانند سال‌ها بپوشند.

7. فشن و میراث خانوادگی

• بسیاری از خانه‌های مد ایتالیایی خانوادگی هستند و از نسل‌های گذشته به ارث رسیده‌اند. این ارتباط خانوادگی اغلب بر فلسفه طراحی و هویت برند تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، برندهایی مانند گوچی و فرراگامو دارای تاریخچه‌های عمیقی هستند که ارزش‌ها و سنت‌های بنیان‌گذاران خود را منعکس می‌کنند.

8. تأثیر سینما